నాకు ఉద్యోగంబొచ్చిన విధంబెట్టిదనిన...

నేనేమీ అష్ట కష్టాలు పడి ఉద్యోగం తెచ్చుకోలేదండోయ్. కానీ సీత కష్టాలు సీతవి, పీత కష్టాలు పీతవి కదా...అందుకే ఈ టపా...
మొత్తానికి కష్టపడి ఎం.సి.ఎ పూర్తిచేసి సినిమాలలో నిరుద్యోగి అని చూపెట్టడానికి సింబాలిక్ గా వాడతారే అలాంటి ఫైల్ లో నా సర్టిఫికెట్లు పెట్టుకుని ఈ విశాల ప్రపంచంలోకి వచ్చిపడ్డాను.మొదటి మజిలీ బెంగుళూరు. అక్కడ కనపడిన ప్రతి సాఫ్ట్‌వేర్ కంఫెనీలోనూ నా రెజూమే ఇస్తూ పొయాను కానీ పెద్ద లాభం ఏమీ లేదు. అప్పటికే ఒకసారి పట్ని కంప్యూటర్స్, టి.సి.ఎస్, ఇన్‌ఫొసిస్ లాంటి అన్ని కంపెనీలపైన దాడి చేశాను. మొత్తానికి 2004 జనవరి ఒకటిన టి.సి.ఎస్ ఇంటర్వ్యూ మళ్ళీ హాజరు కావడానికి భాగ్యనగరం వచ్చాను.అదే వారంలో అక్కడ ఒక రాత పరీక్ష, ఒక సాంకేతిక ఇంటర్‌వ్యూ హాజరు అయ్యాను, ఇక చివరి ఇంటర్‌వ్యూ కోసం ఎదురు చూస్తుంటే వాడేమో దాదాపు మూడు వారాలు ఎదురు చూసేటట్టు చేసి ఏమి చెప్పడంలేదు. ఈ లోపు పూణే నుంచి కాన్‌బే వాడు రమ్మని మెయిలు చేశాడు. ఇక్కడ వీడు ఏ విషయం తేల్చడం లేదు. మళ్ళీ పూనే వెళ్ళి రావడం అంటే బోలెడు ఖర్చు, ఏమి చేద్దాం అని ఆలోచించి "ఏ పుట్టలో ఏ పాము ఉందో" అని వెళ్ళడానికే నిర్ణయించుకుని జనవరి 30 బయల్దేరి పూణే వెళ్ళాను.
శనివారం ఒక రాతపరీక్ష పెట్టాడు, అది బాగానే చేశాను, తరువాత రోజు గ్రూపుడిస్కషన్ ఉంది అన్నాడు. అసలే మనకి ఆంగ్ల పరిజ్ఞానం ఎక్కువేమో కొంచెం తత్తర పడుతూ రెండో రోజు వెళ్ళాను. అక్కడేమో మా గ్రూపూలో మొత్తం 11 మంది ఉన్నారు, వాళ్ళలో ఒక్కడే తెలుగువాడు(సంతోష్). మాకు అందరికీ ఒక తెల్ల కాగితం, కలం ఇచ్చారు. మాకు ఒక విషయం ఇచ్చి ఒక్క నిముషం సమయం ఇస్తాము మీ భావాలన్నీ వ్రాసుకుని, మీ వాదన మొదలు పెట్టండి అన్నారు. చుట్టూ మొత్తం 8 మంది న్యాయ నిర్ణేతలు ఉన్నారు. అప్పుడు మాకు ఇచ్చే విషయం చెప్పారు "ఏదయినా మంచి పని చెయ్యడానికి చెడ్డ దారులు ఉండవు" అని.
ఆ తరువాత ఒక్క నిముషం అందరూ తెగ వ్రాసేశారు. నా మెదడు అప్పటికే పని చెయ్యడం మానేసింది. ఈలోపే వాదన మొదలయ్యింది, ఏమిటో మట్లాడేస్తున్నారు, కొందరు అనుకూలంగా, కొందరు వ్యతిరేకంగా మాట్లాడుతున్నారు. 7/8 నిముషాలు ఏమి మాట్లాడలేదు. తరువాత ప్రయత్నిస్తే పొయేదేముందిలే అని నోరు తెరిచాను. వీళ్ళందరికీ అడ్డంగా వెళ్దామని, "మంచి పనులు, చెడ్డ పనులు ఉండవు అంతా మనం చూసే దానిపై ఆధారపడి ఉంటుంది" అని మొదలు పెట్టాను. వెంటనే మిగిలిన 10 మంది నన్ను ఖండించారు, సమయం మించి పోతుంది నా అభిప్రాయాన్ని ఎలా బలపరుచుకోవాలో అర్దం కావడంలేదు.
కొంచెం సమయం పోయాక సంతోష్ ఒకే ఒక్క మాట చెప్పాడు, "బహుశా అందరికీ రామాయణం తెలుసు అనుకుంటాను, దానిలో రాముడు వాలిని చెట్టు చాటు నుంచి చంపాడు, వాలిని చంపడం మంచి పనే, కానీ చేసిన విధానం చెడ్డది, కాబట్టి ఏదయినా మంచి పని చెయ్యడానికి చెడ్డ దారులు కూడా ఉంటాయి" అని పూర్తి చేశాడు. కొట్టాడురా కుంభస్థలం మీద అనుకున్నాను, అందరూ ఒప్పేసుకున్నారు ఇప్పుడు అందరూ అనుకూలంగానే మాట్లాడుతున్నారు.
వీడేమో పురాణాలనుంచి ఉదాహరణ తీసుకున్నాడు, నేను చరిత్ర నుంచి ఉదాహరణ తీసుకుందాం అనుకుని మా గురువు గారు చాణక్యుడిని తలచుకుని చెప్పాను "అందరికీ చరిత్ర, దానిలో చాణక్యుడి గురించి తెలుసు ఆయన చేసిన పనులన్నీ విడి విడిగా చూస్తే రాజ్యాలను కూల్చడమే, మోసం ద్వారా చంద్రగుప్తుడిని రాజుని చెయ్యడమే కానీ దాని వెనుక ఉన్న కారణం భారతదేశంలో మొదటి చక్రవర్తిని తయారు చెయ్యడం చిన్న చిన్న ముక్కలుగా ఉన్న షోడశ గణరాజ్యాలన్నీ ఒక్క చక్రవర్తి కిందకి తీసుకురావడం, మరొక అలెగ్జాండర్ ఇటు వైపు చూడకుండా చెయ్యడం. విడి విడిగా చూస్తే చేసినవన్నీ చెడ్డ పనులులాగే కనిపిస్తాయి, కానీ దాని వెనుక ఉన్న కారణం వేరు, అది చూసే దృష్టిని బట్టి ఉంటుంది, బిన్ లాడేన్ కి కూడా తను చెసేవన్నీ మంచి పనులులాగే అనిపిస్తాయి తన తర్కం తనకి ఉంటుంది. ఒకే పని కొందరికి మంచిగా అనిపించవచ్చు కొందరికి చెడ్డగా అనిపించవచ్చు" అని ముగించాను. దాని పైన ఇంకా కొంద వాదన జరిగినా నేనేమీ మాట్లాడలేదు.
ఒక అర్దగంట తరువాత ఫలితాలు వచ్చాయి. మొత్తం ఆరుగురిని ఎన్నుకున్నారు మొదటి పేరు సంతోష్ ది, రెండవది నాది. అప్పుడు నాకు అనిపించింది మూడు సంవత్సరాలు చదివిన ఎం.సి.యె పుస్తకాలు కాకుండా వాడికి చిన్నప్పుడు చదివిన రామాయణం, నాకు ఎంతో ఇష్టంగా ఎన్నోసార్లు చదువుకున్న "ఆర్య చాణక్య" పుస్తకం మాకు ఉద్యోగాలు తెప్పించాయి. ఫిబ్రవరి ఒకటిన నాకు చివరి ఇంటర్‌వ్యూ అయింది, 5న రమ్మని మెయిల్ వచ్చింది, 7న చేరిపోయాను. నేను చేరిన మూడు రోజులకి టి.సి.ఎస్ వాడు చివరి ఇంటర్‌వ్యూ కి రమ్మని చెప్పాడు. కానీ కాగల కార్యం చాణక్యుడు తీర్చాడు కదా. ఎప్పుడూ అనుకుంటాను "నేను గురువుగా భావించే చాణక్యుడే నాకు ఉద్యోగం ఇప్పించాడు" అని. ఆచార్య దేవోభవః

తరాలను తీర్చిదిద్దిన చందమామ

మా నాన్నగారు మాకు నేర్పిన ఒక మంచి అలవాటు పుస్తకాలు చదవడం. మాకు చిన్నతనంలోనే రామాయణ, భాగవతాలను పరిచయం చేశారు. అప్పట్లో రాజమండ్రి నుంచి గొల్లపూడి వీరాస్వామీ & సన్స్ వాళ్ళు తెలుగులో ముద్రించే బాలల బొమ్మల రామాయణం, మహాభారతాలు, ఇంకా తెనాలి రామకృష్ణ, బీర్బల్ కథలు, గద్య భాగవతం ఇలాంటి పుస్తకాలెన్నో మాకు చిన్నతనంలోనే కొని ఇచ్చి చదివించేవారు. అప్పటికి టి.వి. ఇంతటి విశ్వరూపం ధరించలేదు, ఆ పల్లెటూళ్ళో మాకు ఉండే సరదాలలో కధల పుస్తకాలు సింహభాగం వహించేవి.

నాలగవ తరగతిలో ఉండగా అనుకుంటాను,ఒకసారి నాన్నగారు మా ముగ్గురిని తీసుకుని మా ఇంటికి సుమారు 1.5 కి.మీ దూరంలో ఉన్న శాఖాగ్రంధాలయానికి తీసుకుని వెళ్ళి మాకు ఒక క్రొత్త ప్రపంచాన్ని పరిచయం చేశారు. చిన్నఫ్ఫుడు చాలా ఇష్టంగా చదివింది చందమామ పుస్తకం. ప్రతి నెలా సుమారు 7 లేదా 8 వ తారీఖులలో మా గ్రంధాలయానికి వచ్చేది. ఇది కాకుండా బాలజ్యోతి, బుజ్జాయి కూడా వచ్చేవి. ప్రతి నెలా క్రొత్త చందమామ చదివే వరకు ఎంతో ఆతృతగా ఉండేది. నేను వెళ్ళేసరికి అది వేరే వాళ్ళ చేతుల్లో ఉంటే నేను ఇంక అతని ప్రక్కనే కూర్చుని ఎప్పుడు వదులుతాడా అని చూసేవాడిని. చందమామ చిన్నపిల్లలే కాదు పెద్దవాళ్ళు కూడా ఇష్టంగా చదివేవారు, ఒకవేళ పిల్లలు వచ్చినపుడు చందమామ, బాలజ్యోతి పుస్తకాలు పెద్దవాళ్ళ చేతుల్లో ఉంటే అక్కడ ఉండే లైబ్రేరియన్ వాళ్ళ దగ్గర తీసేసుకుని మాకు ఇప్పించేవాడు, వాళ్ళు ఇక్కడికి వచ్చేదే వీటి కోసం, వాళ్ళు లేనప్పుడు మీరు చదవండి అని వాళ్ళకి చెప్తుంటే ఆయనమీద ఎంతో ఇష్టం కలిగేది.

చందమామ కధలు ఏవి కూడా ప్రస్తుత కాలమాన పరిస్తితులలో ఉండవు, అందులో ఉండేదంతా ఒక ఐడియల్ ప్రపంచం. వాటిలో దెయ్యాలు, రాక్షసులు, మంత్రగాళ్ళు, గయ్యాళి అత్తలు,దొంగలు అందరూ ఉండేవారు. కానీ ఎవ్వరూ మరీ క్రూరంగా ప్రవర్తించరు. కధా చివరిలో చెడ్డవాళ్ళు అందరూ మారిపోయినట్టు చూపేవాళ్ళు. ప్రతి కధలోను ఒక నీతి సూత్రం ఉండేది, సమాజానికి కావలసిన ఎదో ఒక విలువని భోధించేటట్టుగా ఉండేవి. నీతి సూత్రం కానీ, తత్వశాస్త్రం కానీ మనకి సోదోహరణంగా వివరిస్తే బాగా అర్దం అవుతుంది, అందుకే వేదాలు ఉపనిషత్తుల్లో ఉండే నీతి సూత్రాలన్నీ మనకి కధలలో చేర్చి జనానికి అర్దమ అయ్యే విధంగా రామాయణ, భాగవతాలల రూపంలో చెప్పారు కదా. చదమామలో ఎత్తుగడ కూడా ఇదే, ఒక కధ చెప్పి అందులో ఎలా ప్రవర్తించకూడదో, ఏది తప్పో, ఏది ఒప్పో చిన్నపిల్లలకి అర్ధం అయ్యే రీతిలో వివరిస్తుంది. పూర్వకాలంలో గురుకులాలలో ఇలా కధల ద్వారా నీతిని చెప్పడం (చిన్నయసూరి పంచతంత్రం లో కధల ద్వారా మూర్ఖులయిన రాజకుమారులను మార్చినట్టు) ఉండేది, కానీ ప్రస్తుత విద్యావ్యవస్థలో అది సాధ్యం కావడంలేదు, అమ్మ నాన్నలకు కధలు చెప్పే తీరిక ఉండదు, సరిగ్గా ఇక్కడే చందమామ ఒక అద్భుతమయిన పాత్ర పోషించింది. మన పురాతన విద్యావిధానంలోని కధాసాంప్రదాయాన్ని ముద్రణా వ్యవస్థ ద్వారా చిన్నారులకు అందించింది.

చిన్న చిన్న కధల ద్వారా నీతిని భోధించడమే కాదు, లౌక్యంగా ఎలా ఉండాలో చందమామలోని గడసరి కోడళ్ళు చెప్పేవారు. ఒక విషయాన్ని వేరే విధంగా ఎలా అలోచించాలో (లేటరల్ థింకింగ్), నాణేనికి రెండో వైపు చూడడం ఎలాగో భేతాళ కధల ద్వారా నేర్పేది. అందులో ఉండే బొమ్మలు (వడ్డాది పాపయ్య బొమ్మలయితే మరీను) మనలను చదివించేటట్టు పురికొల్పుతాయి. ప్రతి పేజీలోను ఒక బొమ్మ తప్పకుండా ఉండేది.నేను ఈరోజు మంచీ చెడూ, తప్పూ ఒప్పూ అలోచించగలుగుతున్నాను అంటే దానిలో చందమామలో చదివిన కధల ప్రభావం చాలా ఉంది. మా ఊరి లైబ్రరీ గోడ మీద ముట్నూరి కృష్ణరావు గారి మాటలు ఇలా రాసి ఉండేవి " ఎంత పెద్ద రాజభవనం అయినా అందులో పుస్తకాలు లేకపోతే నేను ఒక్క క్షణం కూడా ఉండలేను" అని. ఈరోజు నా సరదాలలో సినిమాలు, టి.వి, అంతర్జాలం ఎన్ని వచ్చినాకానీ క్రొత్త పుస్తకం చూడగానే ఏదో తెలియని ఆనందం, అది చందమామ అయితే నిజంగా చిన్నపిల్లవాడిని అయిపోతాను.

కాలం చాలా శక్తివంతమయింది, సమస్త ప్రపంచం కాల ప్రభావానికి లోను అవుతుంది, చందమామ కూడా. కాలవశాన చందమామ తన ప్రాభవాన్ని కోల్పోయింది. ఇదివరకు వచ్చే కధలు, అప్పటి భాషా చందమామలో ఇప్పుడు కనిపించడం లేదు. నాకు అనిపిస్తూ ఉండేది, చందమామలోని పాత కధలన్నీ తిరిగి ముద్రించుకుంటూ పొతే బాగుండు అనీ, వారి దగ్గర 60 సంవత్సరాల బాల సాహిత్యం ఉంది, అది రాబోయే తరానికి పరిచయం చేస్తే బాగుండు అనీన్నూ. ఈ మధ్య వారు మొదలుపెట్టిన అంతర్జాల ఎడిషన్ ద్వారా ఇది తీరగలదు అని సంతోషంగా ఉంది. ఎన్నో తరాలని తీర్చిదిద్దిన చందమామ రాబోయే తరాలకోసం సిద్దం అవుతోంది.